پی افکندم از نظم کاخی بلند

بناهای آبـــاد گردد خراب 
ز باران و از تابش آفتاب 

عمارت با شکوهی که نیاکانش بنیان نهاده بودند ، در آستانه ی نابودی و ویرانی بود . سالها بود که میهنش عرصه ی تاخت و تاز بیگانگان بود . بیگانگانی که نه تنها سرزمینش را اشغال کرده  و ثروتش را به تاراج برده بودند ، بلکه در اندیشه ی خاموش کردن این مشعل فروزان ، زبان مادریش را که شکل دهنده ی اندیشه و تفکر ملتش بود ، از صحنه ی روزگار محو کرده بودند، و چه غم انگیزتر از این بود که نویسندگان ، ادیبان ، دانشمندان و خردمندان چاره ای جز نگارش کتابها و رساله هایشان به زبان بیگانه - که زبان رسمی کشور بود - نداشتند. تحمل چنین وضعیتی برای او ناممکن بود

پی افکندم از نظم کاخی بلند
که از باد و باران نیابد گزند

نجیب زاده ی  توسیِ مهین دوست، که همه می پنداشتند راه پدر را دنبال خواهد کرد و در آینده ای نه چندان دور به منصب وزارت یا ریاست دیوان دست خواهد یافت ، پشت پا به همه ی مناصب دنیوی زد و در کنج خانه نشست ، کتب تاریخی را ورق زد و سطر سطر سرگذشت شاهان ، شجاعت و دلیری پهلوانان  و تمدن ایران را از بر کرد و آن را چنان به نظم در آورد که هیچ اثری در هیچ دورانی یارای برابری با آن را ندارد . او که می خواست نام ایران ، پهلوانان ایرانی و زبان پارسی  را زنده نگه دارد و قصری جاودان مصون از هر گزندی بنا نهد ، پس از سی و پنج سال رنج بی وقفه به آرزویش دست یافت و شاهکار بی نظیرش شاهنامه را تقدیم همه پارسی زبانان و ایرانیان نمود

نکرد اندر این داستانها نگاه

اما متأسفانه خودش - فردوسی بزرگ ، بزرگترین شاعر ایران زمین - بهره ای از این رنج دراز نبرد و با بی اعتنایی سلطان روبه رو شد، چرا که حماسه ی درخشانش که سراسر ستایش شاهان ، بزرگان و پهلوانان ایرانی بود به مذاق سلطان عصر که بنده زاده یی بیش نبود ، خوش نیامد و فردوسی گرانقدر تا واپسین لحظه ی زندگی در فقر و تنگدستی به سر برد

همه ی
 خوبی ها ختم به خیر می شوند ،
 اما تنــها برای کسانی که منتظر
 پــایـان می مانند

این آخرین داستان موفقیت امسال بود ، سال نو مبارک

M.T

​Images: Wikipedia, all-free-download​

M.T